Ruh halimizden midir yoksa hormonlarımızdan mı bilmiyorum...bazen dostlar arasında veya kalabalıklarda aşırı bir yalnızlık hissi dolar içime...ve bu his genellikle kimsenin sizi anlamadığını düşündürür...çok doğru da değildir aslında...etrafımda epey kadim dostlarım var...iyi ki de varlar...
Yalnız kalıp kafa dinlemenin şahsen beni deşarj ettiğini hissederim...
Hayatta insanın yalnız sadece tek başına mutlu olabilmeyi öğrenmesi çok önemli bence...Yalnız doğma ve ölme meselesini inananlardanım...sürekli kimsesiz bir hayattan bahsetmiyorum tabi...kişi sadece kendini mutlu edecek şeyler yapmalı...insan kendi için bencil olmalı...
Katie'den güzel bir şarkı ile gelsin yazım...bu şarkıdaki hüzün ve bir tutam neşe harika uyumlu
http://fizy.com/#s/1mkw20
Writing is a form of personal freedom- demiş Don Delilo
Yani- Yazmak, kişisel özgürlüğün bir biçimidir...çok güzel demiş...
Sanırım bu alanda benim özgürlüğüm:)))
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder