17 Eylül 2013 Salı

30 yaş sendromu






30 yaş o kadar büyük ki!!!Söylemesi bile zor sanki...Yakında 30 olacağım önceden halletmem gereken şimdiye sarkmış işler güçler baskısından mı yoksa hayallerime bir türlü başlayamamak ve ertelemekten mii...bir gariplik var bu 30'da...20'li yaşları bırakmak hüznü mü yoksa...ya da 30 yaşa hep büyük anlamlar yüklemekten belki...yaş 30 oldu mu hayat mükemmel olmalı sanki her şey yerinde olmalı düşüncesi belki de...İşte bunlar hep kafamıza sokulan saçma şeyler...
Hayat hep inişli çıkışlı olacak ama mutlu yanları görmek sanırım o kadar da zor değil...Belki sadece mutluluk verici şeylere ve anlara odaklanmalı...İyi ki genişleyen bir ailem canım eşim ve canım kadim dostlarım var...Hayat onlarla güzel...

Çocuk ruhum biraz gerildi bu 30 yaşa... sanırım normale dönecektir...Doğum günü neşesiyle ve kutlamalarla bu da geçti ve acımadı ki moduna gireceğimdir:)))