30 yaş sendromu

30 yaş o kadar büyük ki!!!Söylemesi bile zor sanki...Yakında 30 olacağım önceden halletmem gereken şimdiye sarkmış işler güçler baskısından mı yoksa hayallerime bir türlü başlayamamak ve ertelemekten mii...bir gariplik var bu 30'da...20'li yaşları bırakmak hüznü mü yoksa...ya da 30 yaşa hep büyük anlamlar yüklemekten belki...yaş 30 oldu mu hayat mükemmel olmalı sanki her şey yerinde olmalı düşüncesi belki de...İşte bunlar hep kafamıza sokulan saçma şeyler...

Hayat hep inişli çıkışlı olacak ama mutlu yanları görmek sanırım o kadar da zor değil...Belki sadece mutluluk verici şeylere ve anlara odaklanmalı...İyi ki genişleyen bir ailem canım eşim ve canım kadim dostlarım var...Hayat onlarla güzel...

Çocuk ruhum biraz gerildi bu 30 yaşa... sanırım normale dönecektir...Doğum günü neşesiyle ve kutlamalarla bu da geçti ve acımadı ki moduna gireceğimdir:)))

Bu blogda direniş var!!!

Tüketim

Alım gücünün arttığını düşünmüyorum hayatımıza giren kredi kartlarından sonra mutlaka artmıştır tabi ama ne kadar anlamlı bir artış düşündürücü!!!

Eskiden bir şey satın aldığımızda ne kadar  çok mutlu olur gece olduğunda bile yatağımıza götürür sahip olduğumuz için minnettar olurduk.  Şimdi herhangi bir şey satın aldığımızda bu kadar heyecan duyduğumuzu düşünmüyorum. Hayatımızdaki bu tarz küçük mutluluklar maalesef artık yok. Anı yaşamak günü yaşamak tabi ki önemli ama sahip olduklarımızın yapıp alabildiklerimizin farkında da olmalıyız diye düşünüyorum.

Eskiye göre daha mutsuz, agresif ve depresifiz… Bunun bir sebebi de satın aldığımız her şey gibi hayatımızdaki neşeyi mutluluğu da çok çabuk tüketebiliyoruz maalesef…

Ve zamanla sürekli kendini  tatmin edemeyen varlıklara dönüşüyoruz.

http://fizy.com/#s/3wuks5

Iyi haftalar
Haftaya yiğit özgür karikatürleriyle başlamak güzel olabilir;))